Περί δημοσίου διαλόγου, λήψης αποφάσεων και παρεμβατικότητας των μουσικών ενός forum στα κοινωνικά δρώμενα

Περί δημοσίου διαλόγου,λήψης αποφάσεων και παρεμβατικότητας των μουσικών ενός forum στα κοινωνικά δρώμενα

Όποιος αναρωτιέται πρωτίστως για το σκοπό και το περιεχόμενο του κειμένου μπορεί να ξεκινήσει την ανάγνωση λίγο ανάποδα, διαβάζοντας πρώτα το μέρος επίλογο-υστερόγραφο.

Μια μικρή εισαγωγή

Όταν οι άνθρωποι παύουν να πιστεύουν στον άνθρωπο, ως λογικό και σκεπτόμενο ον, τότε κάτι σίγουρα δεν πάει καλά στις μεταξύ τους σχέσεις και την εμπιστοσύνη που επιδεικνύουν ο ένας στον άλλο.
Είναι πολύ ενδιαφέρον όμως να προσπαθήσουμε να αναρωτηθούμε από πού πηγάζει, από προέρχεται, μια τέτοια συμπεριφορά και το "πώς φτάσαμε ως εδώ"....
Στην πλήρη πραγμάτωση των δυνατοτήτων της μια κοινωνία είναι ένα ηθικό πεδίο ανθρώπινης συναναστροφής και όχι μια απλή εταιρία ή εμπορική επιχείρηση της οποίας η επιτυχία μετράται μόνο με την αποδοτικότητα και την οικονομία των υπηρεσιών που παρέχει στους μετέχοντες.
Τείνουμε σήμερα να το ξεχνάμε αυτό και το γιατί, δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε και τόσο αθώο.
Μάθαμε από τα παιδικά μας κιόλας χρόνια, ως μαθητές, πώς να εμπλεκόμαστε σε ένα σκληρό και πολλές φορές αθέμιτο ανταγωνισμό, με μέσα όπως το απουσιολόγιο, η βαθμολογία, ο αγώνας για το ποιος θα κρατήσει τη σημαία(και ότι αυτή πρεσβεύει).
Ένα άλλου είδους κυνήγι δηλαδή, μόνο που αυτή τη φορά το θήραμα δεν ήταν κάποιο ανυπεράσπιστο φυτοφάγο ζώο που θα ικανοποιούσε τις ανάγκες της αυτοσυντήρησης, αλλά ο ίδιος ο ‘παμφάγος’ άνθρωπος.
Μια τέτοια στοχοποίηση,χωρίς κανένα προφανή λόγω μας καθιστά αν όχι ανθρωποφάγους, επιεικώς πρωτόγονους. Ένας από τους πολλούς λόγους λοιπόν και ίσως ο σημαντικότερος είναι η παιδεία, που μας παρέχεται.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για ‘το πώς φτάσαμε ως εδώ’ και αυτός δεν είναι και σκοπός της σημερινής δημοσίευσης.
Συνοψίζοντας,υπάρχουν προφανώς ιστορικοί λόγοι και κατά την άποψη μου η εξέλιξη της ίδιας της πόλης, έχει παίξει τεράστιο ρόλο στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Η εντονότερη από κάθε άλλη περίοδο αστικοποίηση,έχει υποβαθμίσει τους ίδιους τους πολίτες σε απλούς φορολογούμενους και ψηφοφόρους τοπικών και εθνικών κοινοβουλίων και οι πόλεις κρίνονται από την έκταση της οικονομικής τους επιτυχίας, τον ισοσκελισμό του προϋπολογισμού και την παροχή υπηρεσιών στους ‘καταναλωτές’ και ίσως την επίδειξη λογιστικού κέρδους ή πλεονάσματος.
Σε όλα αυτά καθοριστικό ρόλο έχουν παίξει τα ΜΜΕ, κατευθύνοντας και χειραγωγώντας τις κοιμισμένες μάζες, που μοιάζουν σαν να έχουν προέλθει από ταινία τρόμου με ζόμπι.
Αν αυτό δεν είναι προφανές για ορισμένους στην Ελλάδα το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να δουν τον τρόπο που δρουν τα ΜΜΕ στην Αμερική με κύριο και χαρακτηριστικό παράδειγμα τους New York Times (για να μην πλατειάζουμε παραπέμπω στο ντοκιμαντέρ Ο Noam Tsomski και τα Media).

Περί δημοσίου διαλόγου και λήψης αποφάσεων

Έχοντας όλα αυτά κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας, μπορούμε να αναλογιστούμε για το πώς θα μπορούσε να γίνει ένας δημόσιος διάλογος και για το πώς θα μπορούσε να γίνεται η λήψη αποφάσεων μιας ομάδας ανθρώπων που δραστηριοποιούνται με βάση κάποιους κοινούς στόχους και ένα κοινό, λίγο ή πολύ, γνωστικό αντικείμενο.
Μια αμεσοδημοκρατική διαδικασία είναι η απάντηση.
Οι ιδέες, οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί,τα πιστεύω, οι φόβοι, οι ελπίδες, όλων των μελών μιας τέτοιας παραγωγικής ομάδας, αναδεικνύονται, φωτίζονται από όλες τις δυνατές γωνίες, επεξεργάζονται, τροποποιούνται στην πορεία και φτάνουν σε εξαγόμενα. Όλα τα μέλη ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινωνικής θέσης, μόρφωσης, αλληλεπιδρούν με σεβασμό στην διαφορετικότητα του καθένα.
Δεν μπορώ να φανταστώ,τουλάχιστον στα νοητικά επίπεδα που έχει φτάσει σήμερα η διανόηση, κάτι διαφορετικό που να τονίζει τόσο πολύ την ελευθερία, την κριτική σκέψη,την δημιουργικότητα, την διερεύνηση του αγνώστου, που είναι εγγενή χαρακτηριστικά καθενός.
Εγείρονται βέβαια πολλά ερωτηματικά για το κατά πόσο μια τέτοια διαδικασία είναι αποτελεσματική και λειτουργική.
Ας μην το αναγάγουμε σε επίπεδο που κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι ακόμη και το επικρατών πολιτικό σύστημα μιας χώρας(αν μπορεί να θεωρηθεί πολιτικό σύστημα και αν προσδιοριστεί πρώτα ξεκάθαρα ο όρος χώρα),γιατί πολλοί και μόνο που θα διαβάσουν αυτή την πρόταση σίγουρα ή θα γελάσουν ή θα ιδρώσουν ή θα εκνευριστούν κλείνοντας βίαια τον explorer τους.
Για να πάω λίγο με τα νερά σας, σε μια ομάδα εκατό ή διακοσίων ανθρώπων είναι πλήρες λειτουργικό.
Πολύ απλά, διακόσιοι άνθρωπο συναθροίζονται σε ένα χώρο θέτουν κάποια ζητήματα και αρχίζει η συζήτηση.
Μόνες προϋποθέσεις είναι ο σεβασμός της διαφορετικότητας και η γνώση της διαδικασίας ενός διαλόγου.
Εάν υπάρχουν αυτές, τότε μια τέτοια διαδικασία είναι πλήρως λειτουργική, ας μην ξεχνάμε (το λέω αυτό για όσους μόλις κατέβηκαν από τον Άρη) ότι υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα τέτοιον μορφών αυτοδιοίκησης, άρτια οργανωμένων, σήμερα στον πλανήτη μας(τώρα προς το παρόν για άλλους πλανήτες δεν μπορούμε να ξέρουμε).
Οι εκπρόσωποι(εάν υπάρχουν) μιας τέτοιας διαδικασίας μοναδικό σκοπό έχουν να είναι φερέφωνα του συνόλου και τίποτα παραπάνω. Σύσταση υποομάδων γίνεται με σκοπό την περάτωση κάποιον πρακτικών ζητημάτων, έχοντας την ευθύνη να αναφέρονται αναλυτικά στο σύνολο για τις πράξεις τους και σεβόμενοι πάντα τις αποφάσεις της συνέλευσης.
Ακόμη και αν αυτές οι προϋποθέσεις δεν πληρούνται από ορισμένους μπορούν να καλλιεργηθούν από τα μέλη της υπόλοιπης ομάδας και εδώ έρχεται ο ρόλος μια ουσιαστικής και διευρυμένης παιδείας.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, την αποτελεσματικότητα. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες μαθαίνουμε ο καθένας προσωπικά να αποκτά το αίσθημα της ατομικής ευθύνης και να μην γίνεται επικριτικός προς κάποιους εκλεγμένους εκπροσώπους που παίρνουν αποφάσεις για το σύνολο.
Αυτό αυτομάτως τον καθιστά υπεύθυνο ως μονάδα, τον κάνει να σκέφτεται πολύ περισσότερο τις πράξεις του και λεγόμενα του,αισθάνεται δημιουργικά συμμέτοχος και συνένοχος για όλα τα πεπραγμένα.
Μέσα από την διαρκή αυτή καλλιέργεια, όχι μόνο ένα forum δρα καλύτερα, αλλά βοηθά στην ανάπτυξη και συνολικότερα μιας πιο υγιούς και ανεπτυγμένης, όχι μόνο υλικοτεχνικά, κοινωνίας.
Το αίσθημα της προσφοράς παρέχει ικανοποίηση, μετατρέπει τον ‘απέχων’ σε ‘μετέχων’ και καταπολεμά όλα τα ψυχολογικά σύνδρομα,που μαστίζουν τον σύγχρονο κόσμο, αποτελέσματα της αποξένωσης και απομόνωσης μπροστά από τηλεοπτικούς δέκτες και οθόνες υπολογιστών.
Γεννώντας λοιπόν δημιουργικές μονάδες, λογικά σκεπτόμενα όντα που παιδεύουν το μυαλό τους, έχεις και συνολικότερα καλύτερα αποτελέσματα.
Η εμπειρία και η γνώση κάποιον μελών βέβαια είναι απαραίτητη και προφανώς καλοδεχούμενη σε τέτοιες ομάδες. Μιας και είμαστε σε μουσικό forum ένα τέτοιο παράδειγμα, θα ήταν ας πούμε καλή η γνώση για το πώς θα στηθεί ο ήχος σε ένα live.
Προφανώς σε ένα τέτοιο ζήτημα τον πρώτο λόγο θα είχαν οι ηχολήπτες, που έχουν και την εμπειρία και την γνώση για ένα τέτοιο θέμα.
Τα μέλη της ομάδας αυθόρμητα θα απευθυνθούν σε αυτούς ή ακόμη και σε μουσικούς που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία και περισσότερα χρόνια στο χώρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξαφνικά οι ηχολήπτες αποκτούν ένα είδος παραπάνω εξουσίας.
Κάποιος που δεν έχει αυτές τις γνώσεις δεν θα επιχειρήσει να τοποθετηθεί σε κάτι που δεν γνωρίζει ή γνωρίζει ελλιπώς. Αλλά ακόμη και αν κάτι τέτοιο συμβεί θα απομονωθεί, στο συγκεκριμένο θέμα, αυθόρμητα πάντα, από την ομάδα.
Αυτοί οι μηχανισμοί υπάρχουν σε μια τέτοια ομάδα, που πληροί τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Σε όλα αυτά έχει μεγάλη σημασία, όπως προείπα στην εισαγωγή, στο κατά πόσο πιστεύουμε στον ίδιο τον άνθρωπο. Ξεπερνώντας τα στερεότυπα που μας έχουν εμφυσήσει, μπορούμε να πιστέψουμε στην ατομική ευθύνη, στην πάλη για ένα καλύτερο εγώ, όχι για την ιδιοτέλεια μας, αλλά για το συνολικότερο όφελος.
Θα κλείσω αυτή την παράγραφο με ένα μικρό απόσπασμα
από το ‘Εγκώμιο του ελεύθερου ανθρώπου’ του Bertrand Russell:
‘Σε πείσμα του θανάτου, αυτού του σημαδιού του γονικού ελέγχου, ο άνθρωπος είναι, μολαταύτα, ελεύθερος κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του να εξετάζει, να κρίνει, να γνωρίζει, και, μέσα στη φαντασία του, να δημιουργεί.
Μονάχα σε αυτόν, μέσα στον οικείο του κόσμο, ανήκει αυτή η ελευθερία και σε αυτήν βρίσκεται η ανωτερότητα του μπροστά στις ακαταμάχητες δυνάμεις που ελέγχουν την εξωτερική του ζωή.’

Περί παρεμβατικότητας των μουσικών ενός forum στα κοινωνικά δρώμενα

Πάνω στο θέμα του τι τελικά είναι η μουσική θα μπορούσαμε πάλι να μιλάμε για ώρες θεωρητικολογώντας.
Ο καθένας από εμάς, όντας είτε επαγγελματίας, είτε ερασιτέχνης μουσικός μπορεί να έχει ενδεχομένως πολλά να πει για το πώς αντιλαμβάνεται την έννοια της μουσικής και πως τη βιώνει προσωπικά. Πέρα όμως από την υποκειμενικότητα που μπορεί να εμπεριέχεται σε ένα τέτοιο ζήτημα, υπάρχει μια αντικειμενική απόρροια όταν η μουσική είναι εφαρμοσμένη.
Δηλαδή όταν παίζουμε μουσική δημόσια ή όταν εκθέτουμε ένα έργο μας, σίγουρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γινόμαστε συμμέτοχοι σε ένα κοινωνικό γίγνεσθαι, ασκούμε ένα είδος πολιτικής. Αυτό μπορεί να γίνεται είτε με μια απαθή στάση ως προς τα εγκόσμια, με κύριο στόχο να υπηρετήσουμε τη ‘θεά’ τέχνη, είτε καυτηριάζοντας, άμεσα ή έμμεσα, τα γεγονότα ή μια γενικότερη εικόνα που έχουμε για τον κόσμο. Όποια και από τις δυο περιπτώσεις και εάν εφαρμόζουμε, ασκούμε πολιτική και παίρνουμε θέση για ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
Αυτό λοιπόν είναι κάτι που συμβαίνει είτε δρούμε ως μονάδες, είτε ως μέλη μιας μπάντας, είναι κάτι αναπόφευκτο.
Το ζήτημα εδώ όμως είναι πως πρέπει να δράσει ένα μουσικό forum, ένα σύνολο ανθρώπων που ξεφεύγει από τα όρια μιας μπάντας. Το να αναπαράγει κάτι που ήδη υπάρχει, αυτομάτως αναιρεί την ίδια του την ύπαρξη.
Εάν παραδείγματος χάριν ο μόνος στόχος του ήταν ή διοργάνωση συναυλιών τότε δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ‘μαγαζάτορα’ ή μια ομάδα διοργάνωσης event.
Η δουλειά των μουσικών και πόσο μάλλον ενός forum δεν είναι να είναι τίποτα από τα δύο. Φυσικά και ένα forum θα διοργανώσει συναυλίες, σεμινάρια, συζητήσεις, αλλά η ουσία είναι ως προς ποια κατεύθυνση και με ποια σκοπιμότητα.
Ποιοι είναι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες ενός forum πρέπει να γίνουν ξεκάθαροι από την αρχή. Για να μπορέσουμε να τους προσδιορίσουμε πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε μια μουσική πραγματικότητα που υπάρχει στις μέρες μας και δεν είναι καθόλου ανεξάρτητη και αποκομμένη με άλλες πτυχές του σύγχρονου κόσμου.
Η μεγαλύτερη μερίδα του λαού στενάζει κάτω από τις επίμονες μπότες των beat στα club, λικνίζεται στα προστάγματα των άφωνων καλλιτεχνιδών με περισσή σιλικόνη στον εγκέφαλο(ή όπου αλλού), κλείνει πρώτο τραπέζι πίστα εκδηλώνοντας την οργή του και ικανοποιώντας την ματαιοδοξία του σε αθώα πιάτα και ευώδη λουλούδια.
Μια διαρκής κίνηση, ένας ζαλισμένος χορός, ένας πρωινός πονοκέφαλος, χωρίς καμία ουσία, κανένα βαθύτερο προβληματισμό. Άσχετοι με τη μουσική, απαίδευτοι και επικίνδυνοι ηλίθιοι, έχουν κατακλίσει τα κανάλια προβάλλοντας τηλεοπτικά σκουπίδια στο βωμό του κέρδους, θεωρώντας τον κόσμο μια χωματερή των ανούσιων ιδεών τους.
Τα ζόμπι έχουν πάρει ξεκάθαρη μορφή και κατευθύνονται με στάση υπνοβάτη, όχι στην αναζήτηση της σάρκας, αλλά στο χρήμα, το κέρδος και την εφήμερη δόξα.
Εν ολίγοις αυτή είναι η άσχημη πλευρά της πραγματικότητα σήμερα και είναι σαφώς μέρος μιας συνολικότερης πολιτικής αποχαύνωσης, που σκοπό έχει να χειραγωγήσει και να αποκομίσει τα πλήθη, ώστε να είναι καλοί και παραγωγικοί υπηρέτες των λίγων, προσφέροντας τους μια αυταπάτη ότι και οι ίδιοι κάποια μέρα θα ανήκουν στους λίγους.
Μπορούμε σε αυτό το σημείο να αντιπαραβάλουμε μια τελείως διαφορετική περίοδο του προηγούμενου αιώνα. Δεν είναι καθόλου τυχαία και ασύνδετη η μουσική έκρηξη της δεκαετίας του εξήντα.
Οι λαοί προερχόμενοι από δύο ολέθριους παγκοσμίους πολέμους, μια συγκεχυμένη οικονομική κατάσταση, ένα κυκεώνα αντιμαχόμενων πολικών συστημάτων, άρχισαν να σκέφτονται και να προβληματίζονται πάνω σε κοινωνικοπολιτικά θέματα.
Αυτό είχε άμεσο αντίκτυπο και στην μουσική όπου άνθισε σε μια από της πιο παραγωγικές και γόνιμες περιόδους της και μέσα από τον πειραματισμό και την σκέψη ξεπήδησαν νέα μουσικά είδη. Ο Keith Jarrett έλεγε ότι η μουσική δεν πηγάζει από τη μουσική, αλλά από οτιδήποτε άλλο.
Ο Ξενάκης που τότε ήταν εμπορικός σήμερα προκαλεί ανατριχίλα.
Η μουσική είναι φορέας ιδεών, εμπειριών, καταστάσεων και είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο προώθησης και αφύπνισης ενός συνόλου.
Μέσα από όλα αυτά νομίζω ότι γίνεται κάπως ξεκάθαρο προς πια κατεύθυνση θα πρέπει να κινείται ένα forum. Βασικός στόχος πρέπει είναι η προάσπιση ενός ελεύθερου και κριτικού ανθρώπου που προβληματίζεται ουσιαστικά για το τι συμβαίνει γύρω του, φυσικά πρωτίστως μέσα από την διάδοση μιας μουσικής που εξυπηρετεί αυτό το σκοπό. Για το λόγω αυτό πρέπει και έχει χρέος να παίρνει θέση δημόσια σε όλα τα θέματα που προβληματίζουν τα μέλη του.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε λεπτομέρειες και μέσα επίτευξης αυτού του σκοπού, είναι σίγουρα πάρα πολλά και αποδοτικά, ξεκινώντας πρώτα από τις τοπικές δράσεις και επεκτείνοντας αυτές ακόμη και σε άλλες περιοχές ή παγκόσμια μέσω του διαδικτύου.
Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι η κατανόηση της σπουδαιότητας αυτού του στόχου.
Πρέπει να γίνει κτήμα όλων μας ότι οι μουσικοί δεν ζούνε σε ένα δικό τους αποκομμένο κόσμο, σε κάποιο γυάλινο πύργο, απέχοντας από την πραγματικότητα με την ασυλία που πολλές φορές παρέχει η τέχνη.
Όσο πεσιμιστικό και εάν μοιάζει να είναι αυτό ο κείμενο στην ουσία είναι ακριβώς το αντίθετο.
Δεν είναι απαισιόδοξο να συνειδητοποιείς τι συμβαίνει γύρω σου και να το κριτικάρεις αρνητικά. Απαισιόδοξο είναι να πιστεύεις ότι αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει, επειδή είμαστε διεφθαρμένοι ως είδος. Μια υγιής κοινωνία πρέπει να γίνει αντιληπτή ως μια μοναδικά ανθρώπινη μορφή κοινότητας, κοινωνικής και ηθικής, με την έννοια ότι διαθέτει τροποποιήσιμους θεσμούς, βασισμένη στον ορθολογισμό, το λόγο και τη σύμπνοια, δεν είναι απλώς μια αγέλη ζώων, ή κοινότητα με την έννοια της ζωολογίας.

Επίλογος-Υστερόγραφο

Στην δημοσίευση αυτή ήθελα να θέσω κάποιους προβληματισμούς για δύο θέματα που με απασχολούσαν τον τελευταίο καιρό σχετικά με το forum.
Εάν και το πρώτο μέρος(περί δημοσίου διαλόγου και λήψης αποφάσεων) φαινομενικά μοιάζει να είναι ασύνδετο με το δεύτερο, ουσιαστικά το συμπληρώνει και γι’ αυτό θεώρησα σκόπιμο να το δημοσιεύσω μαζί με το δεύτερο στα μουσικά θέματα.
Προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατό πιο σύντομος και περιεκτικώς, όσο αυτό καθίσταται δυνατό από την παρούσα θεματολογία.
Σκοπός μου δεν ήταν να δημοσιεύσω κάποιου είδους μανιφέστο, και σε καμία περίπτωση το κείμενο δεν μπορεί να αποτελέσει ένα πλήρες σύνολο των απόψεων μου ή ολοκληρωμένων προτάσεων, μιας και έχει πολλές ελλείψεις χάριν συντομίας,αλλά μέσα στα πλαίσια μιας ελάχιστης ιδεολογική βάσης,πέρα από κόμματα και παρατάξεις,
θέλω να δώσω το έναυσμα για έναν ουσιαστικότερο διάλογο,που κάποια στιγμή πρέπει να γίνει.
Περιμένω από όλα τα μέλη να τοποθετηθούν επί των θεμάτων ξεπερνώντας ανούσιες και αναχρονιστικές φοβίες,μήπως χαρακτηριστούν πολιτικά.
Όλες οι απόψεις είναι καλό και πρέπει να καταγραφούν.

Πολύ ωραία τοποθέτηση man!
Με βρίσκεις σε πολλά σύμφωνο... αν και σε άλλα έχω πιο ακραίες απόψεις...
πάντως πολύ καλή αρχή για διάλογο....

Όχι και πολύ καλό...
Απλά τέλειο!!!
απλά peri θα ήθελα να συμπληρώσω...οτι το σύνολο της ομάδας...που έχει τον αποφασιστικό ρόλο...όταν σκάνε οι "στραβές" να είναι εκεί να στηρίζει τα άτομα που έχουν δόσει την επονυμία τους για να υπάρχει η φυσική υπόσταση της ομάδας(ΔΣ)...και όχι να αποποιήται τις ευθήνες της!!!
Και πάλι πολύ ωραίο το άρθρο...
θα μπορούσα να το βάλω και σε δικιά του σελίδα αν θέλετε!

Καλό θα ήταν james...
....αλλά να μείνει και εδώ για να τοποθετηθούν όσοι θέλουν....

δεν ειχα σκοπο να το παρω man!

οντος πολυ καλη τοποθετηση!
...Ειδες οτι τελικα η εμπνευστικοτητα δεν ειναι προνομιο των γηρεοτερων???
Αξιζει να τοποθετηθουν ολα τα μελη!!!

Χαίρομαι να διαβάζω τέτοια κείμενα από νέους ανθρώπους, γιατί φανερώνουν
ότι υπάρχουν ακόμη σκεπτόμενοι νέοι που δεν έχουν μπει ακόμη στο τριπάκι
του συμβιβασμού και του βολέματος. Επειδή τυχαίνει να είμαι και εκπαιδευτικός
έχω απογοητευτεί τρομερά από τον αριθμό των μαθητών που κάθε χρόνο έχουν
σα στόχο να μπουν στην Αστυνομία και τις Στρατιωτικές Σχολές προκειμένου
να "βολευτούν"! Είναι δυνατόν όλοι να θέλουν να γίνουν μπάτσοι;;

Πολλές από τις απόψεις που διατυπώνεις είναι "φωτοτυπία" της ιδεολογίας που
είχα κι εγώ πρίν από 10-15 χρόνια. Ακόμη και σήμερα αναρωτιέμαι αν είναι
δυνατή μια άμεση Δημοκρατία. Μάλιστα, προσπάθησα να φανταστώ και την
εφαρμογή της μέσω του Διαδικτύου εφόσον πολύ σύντομα πλησιάζουμε σε μια
εποχή που κάθε σπίτι θα έχει ένα pc συνδεδεμένο. Από την άλλη πλευρά για
να γίνουν αλλαγές χρειάζονται πολλά χρόνια κι όλα πιστεύω ότι ξεκινούν
από την παιδεία. Σήμερα οι γενιές έχουν εκπαιδευτεί να κοιτάζουν μόνο
την πάρτη τους και να αδιαφορούν για οτιδήποτε άλλο, ακόμη κι αν ο δίπλα
σου πνίγεται μπροστά σου. Φυσικά το αποτέλεσμα αυτό δεν είναι μόνο συνέπεια
"εκπαίδευσης" αλλά και της ζωής που κάνουμε στη σημερινή εποχή. Με τι
κουράγιο να ενδιαφερθεί για τα κοινά κάποιος που γυρίζει από τη δουλειά στις
10-11 το βραδυ ένα πραγματικό πτώμα ; Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι σαφώς πιο
σύνθετο.
Έχοντας περάσει πια τα 30 ομολογώ ότι δεν έχω καταλήξει ακόμη για το ποιο
πολίτευμα είναι/θα ήταν καλύτερο. Κάποτε οι ιδεολογία μου έρρεπε προς την
αναρχία, σήμερα μάλλον συμφωνώ με αυτό που είπε ο Σεφέρης αν δεν κάνω λάθος,
ότι η "Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, εξαιρουμένων όλων των άλλων"
Δυστυχώς, ποτέ μου δεν μπόρεσα σε θέματα ιδεολογίας να λειτουργήσω με το ΄
"μη χείρον βέλτιστον" γιατί δεν ήθελα να συμβιβάζομαι σε τέτοια θέματα.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν κατόρθωσα ποτέ να ψηφίσω. Τι να
διαλέξω από αυτό το χάλι ; Πάντα ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι πολύ γρήγορα
θα ερχόταν η στιγμή που θα ένιωθα πως αυτός που τον ψήφισα θα με "φτησει
στα μούτρα" με όσα θα κάνει μόλις εκλεγεί. Τότε θα ένιωθα αηδία,
προδομένος από την επιλογή μου να προσφέρω κάτι "ιερό" όπως η ψήφος μου.
Έτσι, συνειδητά επέλεξα την αποχή.

Γράφεις οτι κατά βάση το κείμενό σου είναι αισιόδοξο. Την αισιοδοξία τη
βρίσκω κι εγώ και μόνο στο γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που προβληματίζονται
όπως εσύ. Αλλά επίτρεψέ μου να μην έχω την ίδια - σταθερή - πίστη στον
άνθρωπο. Ίσως μετά από πολλή προσπάθεια "να γυρίσει ο ήλιος" και τελικά
όλοι γι αυτό πρέπει να παλεύουμε καθημερινά - ο καθένας από το πόστο του
στην κοινωνία, εγώ νιώθω ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη να τονίζω στους μαθητές
μου ότι έχουν ένα μέλλον για το οποίο πρέπει να παλέψουν - αλλά νομίζω
ότι έχουμε χιλιόμετρα ακόμη. Για να αντιληφθεί κάποιος τέτοιες καταστάσεις
πρέπει να αποστασιοποιηθεί και να κοιτάξει την πορεία μέσα στο χρόνο. Αν
δούμε που βρισκόμασταν πρίν από αιώνες ή ακόμη και πριν δεκαετίες - όταν
π.χ. οι γυναίκες δεν ψήφιζαν ακόμη! - τότε πράγματι μπορούμε να πούμε πως
κάτι γίνεται.

Νομίζω ότι η κοινωνία χρειάζεται ακόμη πολύ δρόμο για να ωριμάσει. Είναι
σαν ένα μικρό παιδί...εάν του δώσεις απόλυτη ελευθερία από τα 10 του χρόνια
πολύ πιθανόν να λοξοδρομήσει και να χαθεί τελείως. Πρέπει αυτήν την ελευθερία
να την κατακτήσει βήμα βήμα και μόλις είναι έτοιμο να ανοίξει τα φτερά του
και να πετάξει ανεξάρτητο. Το ίδιο ισχύει για την κοινωνία πιστεύω. Είναι
ακόμη ένα αδύναμο παιδάκι που θέλει πολλή εκπαίδευση προτούν συνειδητοποιήσει
που βρίσκεται, πώς πρέπει να κινηθεί, ποιες είναι οι ευθύνες του και γιατί
είναι αναγκαίο να συμμετέχει ενεργά σε αυτήν την κοινωνία.

ανούσιες σκέψεις ενός κουρασμένου "γέρου"...

Cheers Peri.....Εξαιρετική τοποθέτηση...

peri22959 έγραψε:

Περί παρεμβατικότητας των μουσικών ενός forum στα κοινωνικά δρώμενα

Πάνω στο θέμα του τι τελικά είναι η μουσική θα μπορούσαμε πάλι να μιλάμε για ώρες θεωρητικολογώντας.
Ο καθένας από εμάς, όντας είτε επαγγελματίας, είτε ερασιτέχνης μουσικός μπορεί να έχει ενδεχομένως πολλά να πει για το πώς αντιλαμβάνεται την έννοια της μουσικής και πως τη βιώνει προσωπικά. Πέρα όμως από την υποκειμενικότητα που μπορεί να εμπεριέχεται σε ένα τέτοιο ζήτημα, υπάρχει μια αντικειμενική απόρροια όταν η μουσική είναι εφαρμοσμένη.
Δηλαδή όταν παίζουμε μουσική δημόσια ή όταν εκθέτουμε ένα έργο μας, σίγουρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γινόμαστε συμμέτοχοι σε ένα κοινωνικό γίγνεσθαι, ασκούμε ένα είδος πολιτικής. Αυτό μπορεί να γίνεται είτε με μια απαθή στάση ως προς τα εγκόσμια, με κύριο στόχο να υπηρετήσουμε τη ‘θεά’ τέχνη, είτε καυτηριάζοντας, άμεσα ή έμμεσα, τα γεγονότα ή μια γενικότερη εικόνα που έχουμε για τον κόσμο. Όποια και από τις δυο περιπτώσεις και εάν εφαρμόζουμε, ασκούμε πολιτική και παίρνουμε θέση για ό,τι συμβαίνει γύρω μας.
Αυτό λοιπόν είναι κάτι που συμβαίνει είτε δρούμε ως μονάδες, είτε ως μέλη μιας μπάντας, είναι κάτι αναπόφευκτο.
Το ζήτημα εδώ όμως είναι πως πρέπει να δράσει ένα μουσικό forum, ένα σύνολο ανθρώπων που ξεφεύγει από τα όρια μιας μπάντας. Το να αναπαράγει κάτι που ήδη υπάρχει, αυτομάτως αναιρεί την ίδια του την ύπαρξη.
Εάν παραδείγματος χάριν ο μόνος στόχος του ήταν ή διοργάνωση συναυλιών τότε δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ‘μαγαζάτορα’ ή μια ομάδα διοργάνωσης event.
Η δουλειά των μουσικών και πόσο μάλλον ενός forum δεν είναι να είναι τίποτα από τα δύο. Φυσικά και ένα forum θα διοργανώσει συναυλίες, σεμινάρια, συζητήσεις, αλλά η ουσία είναι ως προς ποια κατεύθυνση και με ποια σκοπιμότητα.
Ποιοι είναι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες ενός forum πρέπει να γίνουν ξεκάθαροι από την αρχή. Για να μπορέσουμε να τους προσδιορίσουμε πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε μια μουσική πραγματικότητα που υπάρχει στις μέρες μας και δεν είναι καθόλου ανεξάρτητη και αποκομμένη με άλλες πτυχές του σύγχρονου κόσμου.
Η μεγαλύτερη μερίδα του λαού στενάζει κάτω από τις επίμονες μπότες των beat στα club, λικνίζεται στα προστάγματα των άφωνων καλλιτεχνιδών με περισσή σιλικόνη στον εγκέφαλο(ή όπου αλλού), κλείνει πρώτο τραπέζι πίστα εκδηλώνοντας την οργή του και ικανοποιώντας την ματαιοδοξία του σε αθώα πιάτα και ευώδη λουλούδια.
Μια διαρκής κίνηση, ένας ζαλισμένος χορός, ένας πρωινός πονοκέφαλος, χωρίς καμία ουσία, κανένα βαθύτερο προβληματισμό. Άσχετοι με τη μουσική, απαίδευτοι και επικίνδυνοι ηλίθιοι, έχουν κατακλίσει τα κανάλια προβάλλοντας τηλεοπτικά σκουπίδια στο βωμό του κέρδους, θεωρώντας τον κόσμο μια χωματερή των ανούσιων ιδεών τους.
Τα ζόμπι έχουν πάρει ξεκάθαρη μορφή και κατευθύνονται με στάση υπνοβάτη, όχι στην αναζήτηση της σάρκας, αλλά στο χρήμα, το κέρδος και την εφήμερη δόξα.
Εν ολίγοις αυτή είναι η άσχημη πλευρά της πραγματικότητα σήμερα και είναι σαφώς μέρος μιας συνολικότερης πολιτικής αποχαύνωσης, που σκοπό έχει να χειραγωγήσει και να αποκομίσει τα πλήθη, ώστε να είναι καλοί και παραγωγικοί υπηρέτες των λίγων, προσφέροντας τους μια αυταπάτη ότι και οι ίδιοι κάποια μέρα θα ανήκουν στους λίγους.
Μπορούμε σε αυτό το σημείο να αντιπαραβάλουμε μια τελείως διαφορετική περίοδο του προηγούμενου αιώνα. Δεν είναι καθόλου τυχαία και ασύνδετη η μουσική έκρηξη της δεκαετίας του εξήντα.
Οι λαοί προερχόμενοι από δύο ολέθριους παγκοσμίους πολέμους, μια συγκεχυμένη οικονομική κατάσταση, ένα κυκεώνα αντιμαχόμενων πολικών συστημάτων, άρχισαν να σκέφτονται και να προβληματίζονται πάνω σε κοινωνικοπολιτικά θέματα.
Αυτό είχε άμεσο αντίκτυπο και στην μουσική όπου άνθισε σε μια από της πιο παραγωγικές και γόνιμες περιόδους της και μέσα από τον πειραματισμό και την σκέψη ξεπήδησαν νέα μουσικά είδη. Ο Keith Jarrett έλεγε ότι η μουσική δεν πηγάζει από τη μουσική, αλλά από οτιδήποτε άλλο.
Ο Ξενάκης που τότε ήταν εμπορικός σήμερα προκαλεί ανατριχίλα.
Η μουσική είναι φορέας ιδεών, εμπειριών, καταστάσεων και είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο προώθησης και αφύπνισης ενός συνόλου.
Μέσα από όλα αυτά νομίζω ότι γίνεται κάπως ξεκάθαρο προς πια κατεύθυνση θα πρέπει να κινείται ένα forum. Βασικός στόχος πρέπει είναι η προάσπιση ενός ελεύθερου και κριτικού ανθρώπου που προβληματίζεται ουσιαστικά για το τι συμβαίνει γύρω του, φυσικά πρωτίστως μέσα από την διάδοση μιας μουσικής που εξυπηρετεί αυτό το σκοπό. Για το λόγω αυτό πρέπει και έχει χρέος να παίρνει θέση δημόσια σε όλα τα θέματα που προβληματίζουν τα μέλη του.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε λεπτομέρειες και μέσα επίτευξης αυτού του σκοπού, είναι σίγουρα πάρα πολλά και αποδοτικά, ξεκινώντας πρώτα από τις τοπικές δράσεις και επεκτείνοντας αυτές ακόμη και σε άλλες περιοχές ή παγκόσμια μέσω του διαδικτύου.
Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι η κατανόηση της σπουδαιότητας αυτού του στόχου.
Πρέπει να γίνει κτήμα όλων μας ότι οι μουσικοί δεν ζούνε σε ένα δικό τους αποκομμένο κόσμο, σε κάποιο γυάλινο πύργο, απέχοντας από την πραγματικότητα με την ασυλία που πολλές φορές παρέχει η τέχνη.
Όσο πεσιμιστικό και εάν μοιάζει να είναι αυτό ο κείμενο στην ουσία είναι ακριβώς το αντίθετο.
Δεν είναι απαισιόδοξο να συνειδητοποιείς τι συμβαίνει γύρω σου και να το κριτικάρεις αρνητικά. Απαισιόδοξο είναι να πιστεύεις ότι αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει, επειδή είμαστε διεφθαρμένοι ως είδος. Μια υγιής κοινωνία πρέπει να γίνει αντιληπτή ως μια μοναδικά ανθρώπινη μορφή κοινότητας, κοινωνικής και ηθικής, με την έννοια ότι διαθέτει τροποποιήσιμους θεσμούς, βασισμένη στον ορθολογισμό, το λόγο και τη σύμπνοια, δεν είναι απλώς μια αγέλη ζώων, ή κοινότητα με την έννοια της ζωολογίας.

Δεν ξέρω αλλά αυτό το post με βρίσκει αρκετά αντίθετο.Ίσως οχι σε προσωπικό επίπεδο αλλα σε επίπεδο forum σίγουρα.Ενα μουσικό forum είναι αυτό που λέει ή εκτός και αν κάνω λάθος.Δηλαδή ένος τόπος που βρίσκονται μουσικοί και ανταλλάζουν αποψεις σε θέματα μουσικά κατα κύριο λογο και μη.Και οι παρεμβάσεις του να είναι σε θέματα μουσικής.Μπορεί να είμαστε οι περισσότεροι εδώ του αριστερού χώρου και λίγο πιο "κουλτουρε" αλλα δεν νομίζω οτι πρέπει να έχει να κάνει κατι αυτό με τις παρεμβάσεις του forum.Και ένα forum και ειδικά με τέτοιο όνομα που βάζει όλη την πόλη μέσα χωρίς κατευθυνση ως προς τα μουσικά υφη και τις πολιτικές πεποιθήσεις των μελών του πρέπει να είναι ανοιχτο σε όλους μα όλους όσους ασχολουνται με τη μουσική.Ξέρω πολλούς σκυλάδες που είναι μουσικάρες που γουστάρουν να παίζουν τέτοια "ανεγκέφαλη" μουσική σε τσίτα φτιαγμένες γκόμενες που απλά γουστάρουν.Μια χαρά ελεύθερος και σκεφτόμενος είναι και σίγουρα δεν μειονεκτεί απο κανέναν.Γιατι να τους αποκλείσεις?Και σε πολιτικό επίπεδο να το δεις το παραπάνω κείμενο αποκλείει δεξιούς και ακροδεξιούς που γουστάρουν απλά τη μουσική στο να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο forum.Ένα απο τα πιο ωραία πράματα με τη μουσίκη είναι μπορεί να εκφράσει τα πάντα.Όλες τις πολιτικές τάσεις και όλες τις διαθέσεις.Ξέρω οτι πολλοί θα με κράξετε αλλά...

Οχι skarlito εδω ακουγονται όλες οι αποψεις...

Αλλα ανακάλεσε αμέσως...

Κραξ καρξ...

Δεν νομιζω οτι ο Περι σε κανενα σημειο κατακρινει καποιο συγεκριμενο μουσικο!!!
Η αναλυση του, και αυτο για τον λογο του να αναπτυξει τη Θεωρεια του ως προς τι ρολο μπορει να παιξει ενα μουσικο Φορουμ, ειναι απολυτως επικαιρη και αν μη τι αλλο εκφραζει και ενα πολυ μεγαλο διεθνες κοινωνικο κλιμα.
Ο λογος και η επιχειρηματολογια του ειναι αξια και οποιαςδηποτε κριτικης η διαλεκτικα αντιθεσης.
Αρκει να ειναι στο ιδιο υγειες κλιμα συζητησης και να μην ξεχναμε οτι το κινητρο ειναι η διατυπωση της οντοτητας και ταυτοτητας του φορουμ που τοσο μας εχει απασχολησει στις τελευταιες συναντησεις!
Εχουν ξαναδιατυπωθει ανησυχιες και προβληματισμοι σχετικα με το την εμμονη συζητησεων στο φορουμ, που τεινουν να περνουν πολιτικη χρεια η οπως στην περιπτωση να προβαλουν ποιοτικους διαχωρισμους.
Νομιζω οτι αυτο εχει να κανει περισσοτερο με την διαλεκτικη γραμμη και επιχειρηματολογια που χρωματιζει τον καθενα μας, και οτι δεν πρεπει να μας προβληματιζουν σε σημειο που να χανουμε την ουσια του τη θελει να δηλωσει ο συνομηλητης μας!
Το αρθρο του Περι ειναι στην ουσια μια προταση, και η διατυπωση των προσδοκίων του, σε εναν πολυ υγειη, αν και περιπλοκο τροπο.
Μη φοβομαστε να χρεισημοποιησουμε ουτε τους κοινωνικο πολιτικους ορους ουτε τους καλλιτεχνικους, πολιτιστικους, εμπορικους, τεχνοκρατικους, μουσικολογικους...κλπ.. Αρκει να επεξηγουμε.

Και ας το αντιληφθουμε οτι στο κατω κατω η μουσικη, ειτε στον δυτικο, ειτε σε οποιδηποτε πολιτισμο, ιστορικα και ανθρωπολογικα, λειτουργει σαν μια φωτογραφια, ενα πινακα η μια ηχογραφηση.
Εκφραζει τις αποψεις, τις αντιδρασεις και τους προβληματισμους ενος κοινωνικου συνολου σε μια δεδωμενη χρονικη στιγμη!

Αυτη ειναι η δουλεια μας! Ας ειμαστε λοιπον
συνηδητοποιημενοι!

Ελπίζω να μην φάνηκα οξύς η γενικά κάπως.Αν διακρίνατε κάτι τέτοιο ειλικρινά δεν είχα τέτοια πρόθεση.Έτσι και αλλιώς όπως είπα σε προσωπικό επίπεδο συμφωνώ σε κάποιο βαθμό με τον περικλή.Απλά θεωρώ οτι ένα μουσικο forum δεν πρέπει να έχει καμία πολιτική ταυτότητα στη δράση του εκτός και αν είναι δηλωμένη.Κουβέντα εννοείτε να γίνεται έτσι και αλλιώς ένα πολυ μεγάλο τμήμα της μουσικής είναι στρατευμένο ανεξαρτήτος πολιτικού χώρου.Και η δικιά μου μουσική σε μεγάλο βαθμό έχει τέτοιες προεκτάσεις.Εγώ απλά μιλάω για την δράση του forum.Σε ένα γενικά μουσικό forum για μένα πρέπει να μπορούν να εκφραστούν όλα τα ύφη(από psychedelic prog μέχρι grind,από κλαρίνα μέχρι r'n'b και pop) και όλοι οι πολιτικοί χώροι(από άκρα αριστερά μέχρι άκρα δεξιά,άντε σκέτο δεξιά) και πάντα με σεβάσμο όσο και αν μας είναι δύσκολο καμιά φορά.

Ποιοτικοί διαχωρισμοί σαφώς και υπάρχουν στον καθένα μας και πολλοί κατακρίνουμε πολλούς και καλά κάνουμε.Αλλά άλλο όταν μένει σε μας και στην κούβέντα μεταξύ μας και άλλο όταν έχει να κάνει με την ταυτότητα του forum.Και προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατι το forum πρέπει να έχει ταυτοτητα.Χώρος ανταλλαγής γνώσης και απόψεων είναι και διοργάνωσης μουσικών events.Μήπως τα κάνουμε περίπλοκα τα πράγματα χωρις να είναι.Και κάλο είναι να γίνει αυτη η κουβέντα εδώ γιατί απο ότι φαντάζομαι στις συναντήσεις χάνεται πολυ ώρα.Πάντως από την εμπειρία μου με το ΡΑΣΠΙ πριν πολλά χρόνια η πολιτική χροιά σε τέτοιες ομάδες δεν ενώνει απομονώνει.

Ανεξάρτητα από το εάν συμφωνεί κάποιος ή όχι με αυτόν που εξέφρασε την
άποψη για πολιτικές τοποθετήσεις του φόρουμ υπάρχει κι ένα ακόμη πολύ
σοβαρό θέμα : οι πολιτικές τοποθετήσεις του φόρουμ θα είναι σύμφωνες με
τις απόψεις του καθενός ; Απίθανο. Τότε θα γίνεται ψηφοφορία ; Άρα η
άποψη της πλειοψηφίας θα επιβάλλεται στη μειοψηφία. Θα μου πείτε πως
αυτή είναι η βάση και του πολιτεύματος που έχουμε. Εδώ όμως είναι ένα
συγκεκριμένο φόρουμ με έναν ορισμένο αριθμό μελών που ενδεχομένως δεν
επιθυμούν όλοι να εκφραστούν πολιτικά μέσα από αυτήν την κίνηση. Αν
αποφασιστεί ότι το φόρουμ θα έχει και τέτοια διάσταση θα πρέπει να είναι
γνωστό εκ των προτέρων προκειμένου να αποφασίσει ο καθένας αν τον
εκφράζει μια τέτοια κοινωνικο-πολιτική διάσταση...

Ενα μουσικο Forum κατα την άποψη μου θα πρέπει ν α στηρίζει μια "Μουσική Σκηνή"...μια μουσική σκηνή πρέπει να στηρίζεται απο καλή μουσική για να ειναι δυνατή...Αν αναμειχθούν όλες του τύπου οι μουσικές χωρίς καμία κρίση...τότε το χάσαμε το παιχνίδι...Δεν λέω να πάνε να μπιπ*** οι άλλες μουσικές πέραν αυτών που ακουμε ή παίζουμε και ναι το forum είναι ενας χώρος ανταλλαγής απόψεων και διοργάνωσης event...αλλα για φαντάσου σε ένα event να παίξουν συγκροτήματα του forum και να συμμετεχουν και οι μουσικοι του "Ροδον"(δεν λεω μπορει να ειναι μουσικαρες, δεν ξερω)...αλλα τι θα ακουσεις σε αυτη τη συναυλία...Chuck Berry, Pink Floyd και Πετρέλη???...Πάει το έχασες το παιχνίδι...έχασες τον κόσμο που δεν θέλει το εμπορικό, το εφήμερο...αρα στην ουσία έχασες τον κόσμο που ήθελες να συσπηρώσεις!!!

Δεν ξέρω μπορει και να μαι λάθος...

PS: Αν και δεν νομίζω γιατι ειμαι ο Αdmintsrtor!!!

...ΜΜΜμμμ...προβληματιζομαι ως προς το πως θα μπορεσουμε να επιρρεασουμε μια μελλοντικη δραση/αποφαση, που θα μας αφορα ολους, στη πολη και στο χωρο μας, χωρις να παρουμε θεση η να απευθυνθουμε σε καποια πολιτικη αρχη η κατεστημενο.
Αυτη δεν ειναι ενα ειδος πολιτικης αποφασης?

Και ειμαι σιγουρος οτι θα προκειψει!

Σιγουρα η ενοτητα ειναι πανω απ ολα, Γι αυτο το λογο λεω να μην φοβομαστε τις λεξεις!!!
Μην παραμεινουμε ομως αδρανεις, παντα σε μουσικα και πολιτιστικα θεματα, επειδη δεν μπαινουμε σε πολιτικα χοραφια!!!
..Τα ποιοτηκα ζητηματα δεν βλεπω γιατι να μην αντιμετοποιζονται με συλλογικο τροπο αλλα δεν σηζητωτο αποκλεισμο κανενος!!!

...Μια συναυλια του φορουμ μπορει να διαχωρησει ειδη μουσικης κατα μερη η υφος...Δεν νομιζω οτι οι μουσικοι του οποιουδηποτε ΡΟΔΟΝ παιζουν μονο σκυλαδικα!...Ισα-ισα που μπορουμε να τους δωσουμε μια ευκαιρια να εκφραστουν και με αλλουν τροπους αν το θελουν!

Επειμενω για πολλοστη φορα οτι ο ρολος του φορουμ δεν ειναι να συσπειρωσει μονο μη εμπορικα μουσικα συνολα...Ο ρολος ειναι συντονιστικος...αυτο καλυπτει κυριως την σωστη επικοινωνια και συνολικη δραση...αλαα και την υποστηριξη και την διεκδηκηση!!!
...Μην παρεξηγητε τον τονο μου!!! Δεν τη λεω σε κανενα!!!

Η λέξη μουσική, σύμφωνα με τα γραπτά των αρχαίων ελλήνων ποιητών και φιλοσόφων παράγεται από το «Μούσα». Το Μούσα πάλι, παράγεται από το μαούσα = Μούσα. Το «μα» είναι ρίζα του ρήματος μάω-μω = επινοώ ή ψάχνω ή ζητώ διανοητικά. (Στη δωρική διάλεκτο η λέξη «Μούσα» είναι «Μώσα»).

Η λέξη μουσική, στη σημερινή εποχή, σημαίνει την τέχνη των ήχων, αντίθετα με τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι έδιναν στη λέξη μουσική διαφορετικό νόημα, εννοούσαν την αδιάλυτη ενότητα ήχου και λόγου, κάτι που δεν υφίσταται στις μέρες μας.

Με την άθληση γυμνάζεται το σώμα, ενώ με τη μουσική το πνεύμα.

Η μουσική, το δώρο των Μουσών, στην αρχαία Ελλάδα, προσδιόριζε και χαρακτήριζε τον άνθρωπο που πράττει, σκέφτεται και αισθάνεται. Έτσι ως μέσο πνευματικής ωρίμανσης, η λέξη που θα χαρακτήριζε την αρχαία ελληνική μουσική, δεν είναι η λέξη «τέχνη» αλλά οι λέξεις παιδεία και δύναμη. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι εκείνος που έπαιζε τον αυλό π.χ. ονομαζόταν αυλητής και όχι μουσικός δηλαδή θεωρούνταν ένας απλός εκτελεστής. Όμως μετά το διαχωρισμό της μουσικής από το λόγο, τη γλώσσα, ο οποίος έγινε λίγο μετά των Πλάτωνα, βλέπουμε τη χρήση της έννοιας μουσικός. Αυτή η μεταβολή έμελλε να είναι η γέννηση μιας αυτόνομης τέχνης που, όπως προαναφέρθηκε, ήταν ενταγμένη μέσα στον λόγο.

-----------------------------------------

και για τα κέντρα διασκέδασης
(τα μπουζούκια που αναφέρατε)

Μία τεχνική έλεγχου των ανθρώπων είναι η διατήρηση διαφόρων μορφών διασκέδασης. Η λέξη διασκέδαση προέρχεται από το ρήμα διασκεδάννυμι που σημαίνει διασκορπίζω, διαλύω. Διασκεδάζω λοιπόν σημαίνει περνώ τον καιρό μου ευχάριστα αφού πρώτα έχω σκορπίσει ότι με στενοχωρούσε και μου έδιωχνε την χαρά. Σε αντίθεση με την διασκέδαση υπάρχει η λέξη ψυχαγωγία, που σημαίνει την ψυχική ευχαρίστηση που προέρχεται από ανωτέρου πνευματικού επιπέδου δράσεις. Η ψυχαγωγία συνδέεται με τον πολιτισμό. Όμως ο πολιτισμός δεν «πουλάει» είναι βαρετός και κουραστικός ενώ η διασκέδαση δεν μας κουράζει ποτέ.

«Ο λαός πρέπει να είναι επικεντρωμένος στην διασκέδαση και να μην σκέφτεται πραγματικά θέματα και να μην έχει κριτική σκέψη. Πρέπει να έχει παιδική συμπεριφορά και έλλειψη αυτοέλεγχου»

-----------------------------------------

και περί μουσικής και ήθους

Άραγε, είπα, Γλαύκων, γι' αυτό η αγωγή με τη μουσική και την ποίηση είναι η πιο σημαντική, επειδή ο ρυθμός και η μελωδία εισχωρούν στα τρίσβαθα της ψυχής κι αδράχνοντάς την με δύναμη μεγάλη φέρνουν μέσα της ευπρέπεια και της δίνουν ομορφιά, άμα κάποιος ανατραφεί σωστά, ενώ, αν δεν συμβεί αυτό, γίνεται το αντίθετο; Και μια παραπέρα αιτία δεν είναι ότι όποιος έχει ανατραφεί όπως πρέπει θα προσέξει αμέσως οποιαδήποτε ατέλεια, οτιδήποτε δεν είναι όμορφα φτιαγμένο ή η φυσική ανάπτυξή του δεν έχει όμορφα ξεδιπλωθεί, και δυσανασχετώντας, δικαίως, γι' αυτό όσα μεν είναι ωραία θα τα παινεύει και θα τα χαίρεται, και κλείνοντάς τα μέσα στην ψυχή του θα τρέφεται από αυτά και θα πλάθεται καλός και άξιος, ενώ όσα είναι άσχημα θα τα κατακρίνει, όπως είναι το σωστό, και θα τα απεχθάνεται από νέος κιόλας, προτού καν να είναι σε θέση να αντιληφθεί για ποιον ακριβώς λόγο συμβαίνει αυτό, κι όταν κάποτε ο λογισμός έλθει, εκείνος, έχοντας έτσι ανατραφεί, θα τον καλωσορίσει αμέσως αναγνωρίζοντάς τον από τη συγγενικότητα που έχει μαζί του. Έτσι δεν είναι;

Η γνώμη μου, είπε, είναι ότι ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους η αγωγή πρέπει να βασίζεται στη μουσική και την ποίηση.

ΠΛΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΕΙΑ

βασικά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι δικό μου,
ο καθένας ας εκλάβει ότι νομίζει από τα παραπάνω,

απλά να πω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με όσους δουλεύουν (εκ του Δουλεί-α) σε κέντρα διασκεδάσεως , μια Δουλεί-α σαν όλες τις υπόλοιπες είναι,ίσως με περισσότερο αλκοόλ και τσιγάρο

γιατί θα ήταν σαν να είχα πρόβλημα με την διασκέδαση, που πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει, αλλα , άλλο διασκέδαση , άλλο ψυχαγωγία και μουσική.

όποως επίσης άλλο οργανοπαίχτης και άλλο μουσικός.

τελικά
στον οποιονδήποτε έχει την μουσική σε οποιονδήποτε βαθμό αξιας στην ζωή του, πρέπει τουλάχιστον να μην του χαμηλώνουμε αυτόν τον βαθμό η την αγάπη που έχει για αυτήν, γιατί είναι απλά εγκληματικό να προσπαθούν κάποιοι να χαμηλώνουν αυτά τα ιδανικά, αντί αντί να προσπαθούν να ανεβάσουν τα δικά τους.

αυτή είναι η άποψη μου περιληπτικά-ιντερνετικά περί μουσικής



τώρα περί παρεμβατικότητας στα δημοσια

Η μουσική, το δώρο των Μουσών, στην αρχαία Ελλάδα, προσδιόριζε και χαρακτήριζε τον άνθρωπο που πράττει, σκέφτεται και αισθάνεται

ο μουσικός από την φύση του ευαίσθητος , και τα καλά και τα κακά θα τα αισθανθεί πιο έντονα
και αν ο καθένας δρούσε με a βαθμό σε κάτι ο μουσικός αναγκαστικά θα δράσει με αρκετά μεγαλύτερο συντελεστή.

σίγουρα είναι δύσκολο να συμφωνήσουν απόλυτα, ακόμα και οι μουσικοί μιας πόλης όπως τα ιωάννινα, αλλα "γιαυτο" έχει δημιουργηθεί το forum , με εγγεγραμμένα μέλη,ανεξαρτητου πολιτικής ιδεολογίας, και με γνωστες τις συνελεύσεις, όπου μπουρούν όλοι ελευθερα να παρευρεθούν, και στο οποιοδήποτε ζήτημα τεθεί , είτε για δράση είτε για αντίδραση, μπορεί να γίνει ανοιχτεί ψηφοφορία, έπειται από ανοιχτό διάλογο, και έτσι όπως κάθε σωματείο θα πράξει αναλόγως

Alex γαμώ τα post...

τώρα ως προς το περιεχόμενο.Δεν μπορεί η μουσική να είναι και διασκέδαση και ψυγαγωγία με τους όρους που δίνεις;Μία απο τις top αγαπημένες μου μπάντες είναι οι ac\dc!εσύ που θα τους έβαζες στη διασκέδαση η στη ψυχαγωγία;Είναι μουσική η δεν είναι;Δεν λέω είναι ποιητες τα άτομα...

Όπως έχω πει και σε άλλα post μου ας χαλαρώσουμε λίγο.Δεν χρειάζεται να είναι όλα σαν τους π.χ.porcupine tree,tool,SOAD,RATM κτλ κτλ.Και λίγο ανεγκεφαλιά(διασκέδαση) δεν βλάπτει.Μουσική είναι και οι ac\dc,motley crew,motorhead,destruction κτλ όπως μουσική είναι και οι floyd,king grimson,camel.oldfield κτλ όπως μουσική είναι και οι madona,george michael,aguilera κτλ όπως μουσική ειναι και ο Καρράς,Μαργαρίτης,Γονίδης κτλ κτλ όπως μουσική είναι..... και πάει λέγοντας.Απλά άλλη φάση το καθένα και ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του.

skarlito έγραψε:

όπως μουσική ειναι και ο Καρράς,Μαργαρίτης,Γονίδης κτλ

Τι τα θες αυτα...????μια χαρα το πηγαινες!!!

Όχι που δεν θα το χαλούσα!George Margaret θρησκεία ρε...

Σε βαρεσε ο ΑΠ3 στο κεφάλι...χαχα

Με βάρεσε που πέρασα τον Απ 2!